İyi ilişki reçeteleri

Eşlerin iyi ilişkide olması, parçaların toplamından fazlasına etki ediyor aslında, hem tarafları mutlu ediyor, hem de çocuklar bu iyi ilişkiden besleniyor.

İlişkilerin eskittiği ruhlarımızı aşk hattına bağlayan Stan Tatkin de böyle diyor, “Çocuğun esas ebeveyni anne-baba arasındaki ilşkidir” diyen sevdiğimiz pedagoglar da.

Yanisi şu:

Siz eşinizle iyi iliskide oldugunuzda çocuğunuz da sizinle aynı şekilde iyi ilişkide olacak; birlikte güzel vakit geçireceksiniz. Ve dahası çocuğun anne-babasının birbirlerini sevdiğini bilmeye ihtiyacı var dostlar, güvenli ilişkiyi çocuk ancak böyle öğreniyor zira.

Buydu çocuklu evliler için Stan Tatkin’kin reçeteleri.

Peki evlenirken Süperman olan beyleri ya da tersinden okuyalım hanımları, ilişki kilometre kat ettikçe Clark Kent’e dönüştüren silindirden nasıl kurtulacaktık?

Aşk ya da sevgi dolu anlar bina ederek. Ki buna 3 tarif verir Üstad.

Göz göze, yüz yüze, ten tene temas kurulacak.

Uzun uzun bakacaksın yani herifin gözbebeğine, gülümseyeceksin bir de, gün boyu aramadığı için içinden çemkirmek geçse de.

Güzel bir manzara, iyi bir hikaye, hoşa giden bir film paylaşılacak eşle.

Niye? Ortak zevkler dopamin salgısını artırıyor, çift olarak kendimizi bir ekip olarak hissedelim diye.

Ortak bir güzellik paylaşılamıyorsa, taraflardan biri aldığı zevki diğerine transfer edecek.

Bu da şöyle: Diyelim sen çocuklarla şen şakrak şakalaşırken, O kitap okuyorsa, “Şu an nasıl kitap okuyabiliyorsun hayret” demeyecek, kafası kitabına gömülmüşken “Burada şu an seninle olmak çok güzel” diyerek andan alınan zevk, transfer edilecek karşıdakine.

Anlatabildim umarım.

Bir de şu tutulacak akılda: “Benim için iyi olan her şey, eşim için de öyle olmalı.”

Hayatınla ilgili bir haberi annenden ya da kız kardeşinden önce duyması gereken eşin için 7/24 ulaşılabilir olacaksın. Bileceksin ve güveneceksin ki, aynı kayıkta eşin de.

Aynen Tatkin’in dediği gibi ‘Yine ne var?’ın yerine koymalı gülen ‘Merhaba’ları ve eşler için her an ulaşılabilir olmalı. Unutmayalım ki, ışıldattığımız evlere, yetiştirdiğimiz afili bebelere, parlattığımız CV’lere rağmen, gerçekten güvenebileceğimiz biri yoksa, hasta olan zavallılarız aslında.